فهرست:

1. مقدمه
2. هدف از نهضت عاشورا
3. نهضت مقدس عاشورا دارای چه نتایجی است
4. امر‌به‌معروف و نهی‌از‌منکر
5. روز عاشورا
6. طول عمر امام مهدی- انتظار- وظیفه هر انسان منتظر
7. انتظار در مکتب اسلام
8. انتظار چند گونه است
9. معنای انتظار چیست- خود انتظار
10. وظیفه منتظران در عصر غیبت چیست- وظایفی که شیعیان در عصر غیبت برعهده دارند
11. وظایف شیعیان در عصر غیبت در کلام امام رضا (ع)
12. جلوه‌ها و آثار انتظار
13. انتظار از نظر خود امام عصر
14. فرهنگ انتظار

مقدمه:

عاشورا تابلویی است به وسعت اندیشه عرفان که هر کس از منظری و به فرا خود ظرفیت وجودی خود می‌تواند از آن بهره‌مند شود. ما نیز از روزنی و یا پیمانه‌ای فقیرانه بر ساحل این اقیانوس سرخ بی‌کران و ناپیدا گام نهاده‌ایم. تا شاید ساقی کوثر باده پیمای عشق بر این مسکین نظری افکند و قطره‌ای از خم شهادت در کام  خشکیده بچکاند و قلب مرده را حیاتی دوباره بخشد که یأس از جنود ابلیس است. درک فرهنگ انتظار تابعی از انس با فرهنگ عاشورا است. آنکه با عاشورا آشنا نیست چگونه می‌تواند با انتظار آشنا شود انتظار برای چه پاسخ چرایی انتظار در عاشورا است. و منتظر واقعی کسی است که از کربلا عبور کرده باشد که کربلائیان نخستین منتظرانند مانند خون حسین(ع) هنوز و همیشه تاریخ در رگهای شیعه جوشان است و کسی را که این خون در رگ نیست منتظر تنوان خواند چه می‌گویم که شیعه نیست عاشورا و انتظار حسین و مهدی(عج) دو رویا هستند اما دو رویای صادقه که یکی تعبیر شده است و دیگر به زودی بافرج وجود مقدسش تعبیر خواهد شد نام نخست حسین(ع) شورآفرین است و نام دیگری مهدی(عج) – جهت بخش بارالها ما را عاشورایی کن. یا منتظر هر دو یکی است. هر چند دریغ است که عنان تلم از کف توسن عشق ربوده و به دست بی‌کفایت عقل سپارم اما چه می‌شود که در عصر توسعه به سر می‌بریم و یا برای معرفی آسمان از آئنه غبارآلود زمین مددی سازیم بارالها پرودگارا معبود را هر چه زودتر صبح عشق را برسان و توفیقی ده تا دولت کربلا و انتظار را دریابیم. عصری که به جای سخن از خاک فریاد رب‌الارب بر زبان‌ها نخواهد بود و جز هوس توسعه عشق هوسی در سرها نه اصلاً سر نه و اصلاً سر نه که حسین آموخت. با تن بی‌سر هم می‌توان در بیابان بلا سجده کرد و نرد عشق باخت و تاریخ را عشق آلوده و سرخ نمود. خدایا فرج کربلایی ما زا برسان که کربلائیان را کاسه صبر لبریز است.

 ((هدف از نهضت عاشورا))

به موجب سخنان امام حسین(ع) هدف از نهضت عاشورا احیاء دین و اصلاح امور اجتماعی مسلمین می‌باشد.

آری چون اندکی دیگر به میعادگاه یار می روم، باشد تا به یار خود بگویم «هل من ناصر ینصرنی» به جانشینان رسولت لبیک گفتم، می روم به میعادگاهی که شاید با معشوق وصلت کنم. از شما می خواهم که گریه نکنید که معشوقم دست رد به سینه من حقیر نزند و ما را پیش خود نبرد. تصمیم دارم با پدر و مادر عزیزم و خواهران و برادران چند کلمه ای صحبت کنم. روی همین وصیت نامه ای که باز می شود، امیدوارم مرا ببخشید... مرا حلال کنید. از سر تقصیرات من بگذرید. در آن نمازی که شب ها می خوانی مرا نیز دعا کن و از خدا بخواه که از تقصیرات من بگذرد...

زندگینامه امام زمان(عج)

مقدمه:

سخن گفتن دربارة حضرت مهدي (عج)، به نفس كشيدن مي ماند كه گرچه مكرّر است، امّا براي ادامة حيات ضروري است.

دربارة زندگاني و غيبت و ظهور امام زمان عليه السلام، كتاب هاي بسياري نوشته شده كه مشتمل بر هزاران مجلّد است. با اينهمه ناگفته هاي فراواني باقي مانده است كه بيان و تبيين آنها، تحقيقاتي گسترده تر و تأليفاتي افزون تر مي طلبد.

علاوه بر اينها، تبليغاتي اساسي و پيگير بايسته است تا مردم كه به حق، در دوران انقلاب شكوهمند اسلامي، با اطاعت بي چون و چرا از رهبري معظّم آن، شيفتگي خود را به مقام برتر ولايتِ حضرت صاحب الزّمان عليه السلام نشان داده اند، بيش از پيش با آن بزرگوار آشنا شوند، و با دقت در ويژگي ها، و بهره گيري از فرمايشات حضرتش، سيره و سنّت او را بيشتر بشناسند.

به راستي از ميان هزاران پرسشي كه دربارة ولادت شگفت انگيز، و امامت زودهنگام، و علت و كيفيت غيبت صغري و كبري، و چگونگي بهره وري مردم در دوران غيبت، و طول عمر، و نحوة زندگي، و كيفيت ارتباط با مردم و محل سكونت و داشتن خانواده و امكان ديدار و معناي انتظار و عوامل تأخير و تعجيل فرج، و مقدّمات ظهور، و ويژگي و تعداد ياران، و چگونگي تسلط بر سراسر گيتي، و نحوة حكومت آن حضرت مطرح است، تودة مردم و حتّي جوانان و تحصيل كردگان جامعه به چند پرسش، جوابي قانع كننده دارند؟

چند نفرند آنها كه بر اساس حقوق شوقي خودجوش، و احساس نيازي دروني، در ميان انبوه كتابهاي موجود، به جستجوي گمشده خويش برآمده و به مقصد رسيده باشند؟

و آيا آنچه در دست است جوابگوي اينهمه احتياج و اشتياق هست؟!

فصل اول

مشخصات فردي حضرت

1-1- تولد شگفت انگيز امام زمان

حكيمه خاتون، دختر امام جواد عليه السلام، بعد از وفات حضرت امام حسن عسكري عليه السلام مي گويد: بعد از اينكه امام هادي عليه السلام به شهادت رسيد و امام حسن عسكري عليه السلام در جاي پدر بزرگوار خود قرار گرفت، من به زيارت او مي رفتم، چنانچه به زيارت پدر آن حضرت مي رفتم. روزي به نزد ايشان رفتم. پس  نرجس خاتون به نزد من آمد كه چكمه ام را از پايم دربياورد.

زندگینامه امام حسن عسگری(ع)

امام حسن عسگري عليه السلام:

«من به حال اهل خراسان غبطه مي خورم كه دانشمندي بسان فضل بن شاذان در ميان آنهاست و به او دسترسي داشته و از محضرش بهره مي برند.»

«خدا فضل را رحمت كند.»

نيشابور در عصر فضل بن شاذان

فضل بن شاذان در سال 260 وفات نموده، و چنانكه بعد از اين خواهيم گفت وفات وي به نقل مورخان در سن پيري رخ داده است. پس او حداقل هفتاد سال بايد عمر نموده باشد كه از سال 190-260ق. را شامل مي شود.

بنابراين، ايام زندگاني فضل مصادف بود با خلافت مأمون عباسي (198-218) و فرمانروايي طاهريان بر خراسان (205-259ق.) و اوايل حكومت صفاريان (254-290ق.). همچنين ايام عمر وي با روزگار پنج امام بزرگوار شيعه بدين ترتيب مصادف بوده است.

حضرت امام رضا عليه السلام (148-203ق.).

حضرت امام جواد عليه السلام (195-220ق.).

حضرت امام هادي عليه السلام (212-254ق.).

حضرت امام حسن عسكري عليه السلام (232-260ق.).

حضرت صاحب الزمان (ع) (متولد 255 ق.).

فضل خدمت اين بزرگواران را درك نموده و از همه آنها روايت نقل مي كند. آنچنانكه بعد از اين به تفصيل در اين رابطه گفتگو خواهد شد.

سابقة درخشان

نسب فضل بن شاذان به قبيله «ازد» مي رسد. نجاشي به اين مطلب تصريح نموده و در كتاب خود در ذكر فضل بن شاذان چنين مي نويسد:

«الفضل بن شاذان بن الخليل ابومحمد الازدي النيشابوري...»

همچنين علامه حلي در كتاب «الخلاصه» مي فرمايد:

«الفضل بن شاذان (بالشين المعجمه و الدال المعجمه و النون) ابن الخليل (بالخاء المعجمه) ابومحمد الازدي النيسابوري».

چنانچه ملاحظه مي شود هر دو بزرگوار فضل را ازدي نسب معرفي نموده اند. و از اينجا روشن مي شود كه خاندان وي از قبيله ازد بوده و به نيشابور هجرت نموده اند.

كانون علم و ايمان

فضل در خانداني ديندار و پيرو اهلبيت عليهم السلام تولد يافت. و اين امر موجب گشت كه وي از همان دوران كودكي با معارف دين آشنا گردد. پدر وي كه يكي از حديث شناسان عصر ائمه عليهم السلام بود براي كسب حديث از محضر امامان شيعه عليهم السلام مسافرتهايي به عراق نمود و در سفرها فرزند خود فضل را به همراه داشت. علاوه بر آن برادران فضل نيز از راويان اخبار و مردان ديني عصر خود بودند كه ياد و نام آنها جسته و گريخته در كتابهاي رجال ذكر شده است. در اين دفتر، افرادي را كه از خاندان فضل بن شاذان برخاسته و به جهان اسلام خدمت نموده اند به طور مختصر معرفي مي نماييم.

1- شاذان فرزند خليل نيشابوري: شاذان پدر فضل از اصحاب و راويان امام رضا عليه السلام و امام جواد عليه السلام مي باشد. همچنين از شاگردان يونس ابن عبدالرحمن راوي معروف امام موسي بن جعفر عليه السلام است.

2- ابوجعفر محمد بن احمد بن نعيم بن شاذان بن خليل نيشابوري: او نوة برادر فضل بن شاذان مي باشد از او به نامهاي «ابي عبدالله شاذاني»، «شاذاني»، «محمد بن نعيم بن شاذان»، «محمد بن شاذان بن نعيم»، نيز ياد شده است.

3- ابوعبدالله محمد بن شاذان: او نيز يكي از برادران فضل مي باشد و از فضل بن شاذان روايت نقل مي كند و نوة برادري وي ابوجعفر محمد بن احمد بن نعيم بن شاذان نيشابوري از او روايت نقل مي كند.

4- محمد بن فضل بن شاذان نيشابوري: او بزرگترين فرزند فضل مي باشد و به همين جهت كنيه فضل بن شاذان «ابومحمد» بوده است.

5- ابوجعفر محمد بن نعيم بن شاذان ملقب به حاكم: او از عموي خود ابي عبدالله محمد بن شاذان روايت نقل مي كند و شيخ صدوق نيز از وي روايت نقل مي كند.

6- ابونصر قنبر بن علي بن شاذان: او برادرزاده فضل بن شاذان مي باشد و از طريق پدر خود از فضل روايت نقل مي كند و شيخ طوسي از طريق محمد بن علي بن حسين از وي روايت نقل مي كند.

ولادت

از محل تولد فضل بن شاذان اطلاعي در دست نيست، جز اينكه با توجه به اشتهار پدرش به شاذان نيشابوري، مي توان حدس زد كه احتمالاً تولد وي در نيشابور بوده است.

همچنين سال تولد وي در كتب ضبط نشده، ولي آنگونه كه از كتاب كشي بر مي آيد او مدتي پس از وفات هارون عباسي (193 ق.) به همراه پدرش به بغداد آمد. پس تولد او بايد قبل از اين تاريخ بوده و به هنگام وفات، حداقل شصت و هفت سال سن بايد داشته باشد چنانكه بعد از اين بيان خواهد شد.

نام وي فضل و نام پدرش شاذان و نام جدش خليل است. كنيه او ابومحمد و لقبش علم الدين و به ابن شاذان مشهور است.

اشتهار او به ابن شاذان و همچنين بودن نامش فضل و نام پدرش شاذان موجب گرديد كه با دانشمندان عصر خود كه بدين لقب مشهور و با وي هم نام بودند اشتباه گردد. لذا براي رفع هرگونه خطا و اشتباه ناچاريم دانشمندان معاصر و متأخر وي را كه به نام فضل بن شاذان يا با لقب ابن شاذان مشهور بوده اند ذكر نموده و توضيحات كوتاهي پيرامون هر يك ارائه نماييم.

فضل از نگاه امام (ع)

فضل بن شاذان در عصر چهار نفر از ائمه عليهم السلام (امام رضا و امام جواد و امام هادي و امام حسن عسكري عليهم السلام) زندگي مي كرد و در آن عصر رهبر شيعيان در نيشابور به شمار مي آمد. چنانچه اين امر از تعبيرات علما و گفتة خود فضل كه قبلاً نقل شد، در آن بيان كرده كه بعد از هشام بن حكم و سكاك من در برابر مخالفين از شيعه دفاع مي كنم، كاملاً هويدا است. اين امر باعث شده كه ائمه عليهم السلام در مورد وي اظهار نظر نمايند كه از آن بيانات مقام و موقعيت فضل به خوبي مشخص مي گردد. اغلب اين روايات را دانشمندان راوي شناس و بزرگوار شيعه در كتابهاي رجالي خود آورده اند و ما همه را در اينجا درج نموده و پيرامون هر يك توضيحاتي را تقديم مي داريم:

1- كشي در رجال خود از حامد بن محمد علجردي بوشنجي نقل مي كند كه فضل بن شاذان مردي را كه «فورا» لقب داشت و از مردمان بوزجان –از حوالي نيشابور) بود به عراق خدمت امام حسن عسكري عليه السلام به عنوان نماينده ارسال داشت. «فورا» مي گويد: من بر امام حسن عسكري عليه السلام وارد شدم وقتي خواستم از خدمتش خارج شوم كتابي را كه از تأليفات فضل بن شاذان بود و در پارچه اي پيچيده بودم از دستم افتاد پس حضرت كتاب را برداشت و بر آن نظر كرد پس از آن بر مؤلف آن فضل، رحمت فرستاد و فرمود:

«اغبط اهل خراسان بمكان الفضل بن شاذان و كونه بين اظهرهم».

حضرت امام هادي عليه السلام:

آن حضرت در سال 212 متولد شد و سال 220 به امامت رسيد تا در سال 254 در سن 42 سالگي به شهادت نايل آمد.

همه علماي رجال بر اين نكته توافق دارند كه فضل از ياران امام هادي عليه السلام بوده و از او نقل حديث كرده است.

زندگینامه امام هادی (ع)

حضرت امام علی النقی الهادی  (ع)

تولد امام دهم شيعيان حضرت امام علی النقی  (ع) را نيمه ذيحجه سال 212هجری قمری  نوشته اند . پدر آن حضرت ، امام محمد تقی جوادالائمه (ع)و مادرشسمانه از زنان درست کردار پاکدامنی بود که دست قدرت الهی او را برای تربيتمقام ولايت و امامت مأمور کرده بود ، و چه نيکو وظيفه مادری را به انجامرسانيد و بدين مأموريت خدايی قيام کرد . نام آن حضرت - علی - کنيه آن امامهمام " ابوالحسن " و لقبهای مشهور آن حضرت " هادي " و " نقي " بود . حضرتامام هادی (ع ) پس از پدر بزرگوارش در سن 8 سالگی به مقام امامت رسيد ودوران امامتش 33 سال بود . در اين مدت حضرت علی النقی (ع ) برای نشر احکاماسلام و آموزش و پرورش و شناساندن مکتب و مذهب جعفری و تربيت شاگردان واصحاب گرانقدر گامهای بلند برداشت . نه تنها تعليم و تعلم و نگاهبانی فرهنگ اسلامی را امام دهم (ع ) در مدينهعهده دار بود ، و لحظه ای  از آگاه کردن مردم و آشنا کردن آنها بهحقايق مذهبی  نمي آسود ، بلکه در امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه پنهان و آشکار باخليفه ستمگر وقت - يعنی  متوکل عباسی - آنی آسايش نداشت . به همين جهتبودکه عبدالله بن عمر والی مدينه بنا بر دشمنی ديرينه و بدخواهی درونی ، بهمتوکلخليفه زمان خود نامه ای  خصومت آميز نوشت ، و به آن امام بزرگوارتهمتها زد ، ونسبتهای ناروا داد و آن حضرت را مرکز فتنه انگيزی و حتی ستمکاری وانمود کردودر حقيقت آنچه در شأن خودش و خليفه زمانش بود به آن امام معصوم (ع ) منسوبنمود ، و اين همه به جهت آن بود که جاذبه امامت و ولايت و علم و فضيلتشمردم را از اطراف جهان اسلام به مدينه مي کشانيد و اين کوته نظران دون همتکهطالب رياست ظاهری و حکومت مادی دنيای فريبنده بودند ، نمي توانستند فروغمعنويت امام را ببينند . و نيز " مورخان و محدثان نوشته اند که امام جماعتحرمين ( = مکه و مدينه ) از سوی دستگاه خلافت ، به متوکل عباسی نوشت : اگرتو را به مکه و مدينه حاجتی است ، علی بن محمد ( هادی ) را از اين دياربيرونبر ، که بيشتر اين ناحيه را مظيع و منقاد خود گردانيده است "

زندگینامه امام محمدتقی (ع)

گوشه‏اى از زندگانى امام محمد تقى (عليه السلام)

-- نهمين امام شيعيان، امام محمد تقى- عليه السلام- در تاريخ 19 ماه مبارك رمضان، و به روايتى، در 15 رمضان سال 195 هجرى در مدينه متولد شدند .

بعضى نيز ولادت آن حضرت را دهم ماه رجب دانسته‏اند .

اين قول را دعاى شريفى كه به حسب نقل از طرف امام زمان- عليه السلام- به ما رسيده است تأييد مى‏كند، چرا كه در آن آمده است: اللهم إنى أسألك بالمولودين فى رجب محمد بن على الثانى و ابنه على بن محمد المنتجب: خداوندا! من به حق دو مولود ماه رجب، يعنى محمد بن على الباقر و فرزندش على بن محمد كه برگزيده تو است از تو تقاضا مى‏كنم .

نام آن حضرت محمد، كنيه ايشان ابو جعفر و القابش تقى و جواد است .

مادر گرامى ايشان سبيكه نام داشت و امام رضا- عليه السلام- ايشان را خيزران مى‏ناميد .

چون سه روز از ميلاد آن حضرت گذشت، ايشان چشمهاى خود را گشودند و به راست و چپ نگاه كردند و سپس با گفتارى فصيح و شيوا فرمودند: أشهد أن لا إله إلا الله و أشهد أن محمدا رسول الله .

آن حضرت در سن 7 سالگى به مقام امامت رسيدند و اين كوچكى سن سبب شد كه حتى بعضى از شيعيان نيز در امامت ايشان شك كنند .

لذا در موسم حج، پس از شرفيابى به محضر ايشان و مشاهده معجزات، كمالات و علوم آن حضرت، به امامت ايشان اقرار نمودند .

زمانى كه مأمون قصد داشت دخترش ام‏الفضل را به عقد امام نهم درآورد، اطرافيانش اظهار داشتند: او كودكى خردسال است و از جهت علم و كمال بى‏بهره، پس بهتر است كمى صبر كنى تا به كمال رسد، سپس دخترت را به عقد او درآورى .

مأمون كه خود بهتر از هر كسى مقام و رتبه ايشان را مى‏دانست، مجلسى از بزرگان علماى عصر خود كه در صدر آنان يحيى بن اكثم قرار داشت ترتيب داد تا با حضرت مناظره كنند .

يحيى بن اكثم پرسيد: نظر شما در مورد كسى كه در حال احرام، شكار كند چيست؟ امام جواد- عليه السلام- فرمود: آيا در حرم صيد كرد يا در خارج از حرم؟ عالم بود يا جاهل؟ عمدا كشت يا سهوا؟ كشنده صيد آزاد بود يا بنده؟ صغير بود يا كبير؟ اولين صيد او بود يا چندمين‏بار؟ صيد، پرنده بود يا غير پرنده؟ كوچك بود يا بزرگ؟ آيا اين فرد پشيمان است يا به عمل خود اصرار دارد؟ شب صيد كرده است يا روز؟ احرام او احرام عمره بود يا احرام حج؟ يحيى بن اكثم كه خود را در مقابل احتمالات متفاوتى ديد كه آمادگى آن را نداشت و حتى احتمال آن را نمى‏داد، درمانده شد و به لكنت زبان افتاد .

آنگاه مأمون، دختر خود را با امام تزويج كرد .

امام - عليه السلام- پس از مدتى اقامت در بغداد، براى انجام مراسم حج به مكه سفر كردند و تا زمان فوت مأمون، يعنى 17 رجب سال 218 هجرى قمرى در آنجا اقامت داشتند .

پس از مأمون، برادرش معتصم عباسى به خلافت رسيد .

زندگينامه امام زين العابدين (ع)

زندگینامه امام رضا (ع)

مقدمه:

امام علی ‌بن موسی‌الرضا (علیه السلام) هشتمین امام شیعیان از سلاله پاک رسول خدا و هشتمین جانشین پیامبر مکرم اسلام می‌باشند.

ایشان در سن 35 سالگی عهده‌دار مسئولیت امامت و رهبری شیعیان گردیدند و حیات ایشان مقارن بود با خلافت خلفای عباسی که سختی‌ها و رنج بسیاری را بر امام رواداشتند و سر انجام مأمون عباسی ایشان را در سن 55 سالگی به شهادت رساند. در این نوشته به طور خلاصه، بعضی از ابعاد زندگانی آن حضرت را بررسی می‌نماییم.

 نام، لقب و کنیه امام:

نام مبارک ایشان علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان "رضا" به معنای "خشنودی" می‌باشد. امام محمد تقی (علیه السلام) امام نهم و فرزند ایشان سبب نامیده شدن آن حضرت به این لقب را اینگونه نقل می‌فرمایند: "خداوند او را رضا لقب نهاد زیرا خداوند در آسمان و رسول خدا و ائمه اطهار در زمین از او خشنود بوده‌اند و ایشان را برای امامت پسندیده‌اند و همینطور (به خاطر خلق و خوی نیکوی امام) هم دوستان و نزدیکان و هم دشمنان از ایشان راضی و خشنود بود‌ند."

یکی از القاب مشهور حضرت "عالم آل محمد" است. این لقب نشانگر ظهور علم و دانش ایشان می‌باشد. جلسات مناظره متعددی که امام با دانشمندان بزرگ عصر خویش، بویژه علمای ادیان مختلف انجام داد و در همه آنها با سربلندی تمام بیرون آمد دلیل کوچکی بر این سخن است، که قسمتی از این مناظرات در بخش "جنبه علمی امام" آمده است. این توانایی و برتری امام، در تسلط بر علوم یکی از دلایل امامت ایشان می‌باشد و با تأمل در سخنان امام در این مناظرات، کاملاً این مطلب روشن می‌گردد که این علوم جز از یک منبع وابسته به الهام و وحی نمی‌تواند سرچشمه گرفته باشد.

پدر و مادر امام:

پدر بزرگوار ایشان امام موسی کاظم (علیه السلام) پیشوای هفتم شیعیان بودند که در سال 183 ﻫ.ق. به دست هارون عباسی به شهادت رسیدند و مادر گرامیشان "نجمه" نام داشت.

تولد امام:

حضرت رضا (علیه السلام) در یازدهم ذیقعدﺓ الحرام سال 148 هجری در مدینه منوره دیده به جهان گشودند. از قول مادر ایشان نقل شده است که: "هنگامی‌که به حضرتش حامله شدم به هیچ وجه ثقل حمل را در خود حس نمی‌کردم و وقتی به خواب می‌رفتم، صدای تسبیح و تمجید حق تعالی و ذکر "لااله‌الاالله" را از شکم خود می‌شنیدم، اما چون بیدار می‌شدم دیگر صدایی بگوش نمی‌رسید. هنگامی‌که وضع حمل انجام شد، نوزاد دو دستش را به زمین نهاد و سرش را به سوی آسمان بلند کرد و لبانش را تکان می‌داد؛ گویی چیزی می‌گفت."⁽²⁾

 نظیر این واقعه، هنگام تولد دیگر ائمه و بعضی از پیامبران الهی نیز نقل شده است، از جمله حضرت عیسی که به اراده الهی در اوان تولد، در گهواره لب به سخن گشوده و با مردم سخن گفتند که شرح این ماجرا در قرآن کریم آمده است.⁽³⁾

  زندگینامه امام موسی کاظم(ع)

مقدمه:
دوران امامت امام كاظم(ع)، پس از دوره گذار از بحران سياسي بنيعباس، يكي از پر مخاطره ترين ادوار امامت ائمه(ع) است.

امامكاظم(ع)،كه امانت دار ميراث ارزشمند فرهنگي صادقين(ع) بود به دليل اختناق شديدحاكم، امكان گسترش وتوسعه آن را نداشت واز طرف ديگر حفظ جان شيعياني كه پرورشيافتگان دانشگاه بزرگ صادقين(ع) بودند، از هر اقدام ديگري بنا بر قاعده «الاهمفالاهم» مهمتر بود.
در اين وضعيت بحراني سياسي كه امام(ع) درگيريهاي فراواني رابا حاكميت جور تجربه مي كرد رسيدگي به وضعيت شيعيان و ساماندهي آنان به گونه اي كهانسجام تشكل اجتماعي آنان و نيز اعتقاداتشان در معرض خطر نباشد، كاري بس دشواربود.
تحمل شرايط آن دوره و هدايت شيعيان در حالي كه كمترين ارتباط بين امام وپيروان ايشان وجود داشت،به لحاظ استراتژيك بسيار مهم و قابل توجه است.
مديريتدوره بحران زده عصر امام كاظم(ع) مقوله اي است كه در نوشتار ذيل بدان پرداختهمي شود.

   زندگینامه امام جعفر صادق(ع)

نام: جعفر (به معنى نهر جارى پرفايده)

كنيه: ابو عبداللّه
لقب: صادق
نام پدر: حضرت محمد بن على (ع )
نام مادر: معروف به ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر
تاريخ ولادت: يكشنبه 17 ربيع الاول ، سال 83 هجرى
مكان ولادت: مدينه
مدت عمر : 65 سال
علت شهادت: مسموميت
قاتل : منصور دوانيقى (خليفه عباسى )
زمان شهادت: يكشنبه 25 شوال ، سال 148 هجرى
مدفن مطهر: قبرستان بقيع ( مدينه )

زندگي امام جعفر صادق (ع)

امام جعفر صادق (ع) در پگاه روز جمعه يا دوشنبه هفدهم ربيع الاول سال 80 هجرى، معروف به سال قحطى، در مدينه ديده به جهان گشود. اما بنا به گفته شيخ مفيد و كلينى، ولادت آن حضرت در سال 83 هجرى اتفاق افتاده است. لكن ابن طلحه روايت نخست را صحيح ‏تر مى‏داند و ابن خشاب نيز در اين باره گويد: چنان كه ذراع براى ما نقل كرده، روايت نخست، سال 80 هجرى، صحيح است. وفات آن امام (ع) در دوشنبه روزى از ماه شوال و بنا به نوشته مؤلف جنات الخلود در 25 شوال و به روايتى نيمه ماه رجب سال 148 هجرى روى داده است. با اين حساب مى‏توان عمر آن حضرت را 68 يا 65 سال گفت كه از اين مقدار 12 سال و چند روزى و يا 15 سال با جدش امام زين العابدين (ع) معاصر بوده و 19 سال با پدرش و 34 سال پس از پدرش زيسته است كه همين مدت، دوران خلافت و امامت آن حضرت به شمار مى‏آيد و نيز بقيه مدتى است كه سلطنت هشام بن عبد الملك، و خلافت وليد بن يزيد بن عبد الملك و يزيد بن وليد عبد الملك، ملقب به ناقص، ابراهيم بن وليد و مروان بن محمد ادامه داشته است.

زندگینامه امام محمد باقر (ع)

حضرت باقر (علیه السلام)در سال ۵۷ هجری در شهر «مدینه» چشم به جهان گشود. او هنگام وفات پدر خود امام زین العابدین (علیه السلام)كه در سال ۹۴ رخ داد، سی و نه سال داشت. نام او «محمد» و كنیه‏اش «ابوجعفر» است و «باقر» و «باقر العلوم» لقب او می‏باشد.

مادر حضرت «ام عبدالله» دختر امام حسن مجتبی (علیه السلام)و از این جهت نخستین كسی بود كه هم از نظر پدر و هم از نظر مادر فاطمی و علوی بوده است.

امام باقر در سال ۱۱۴ هجری در شهر مدینه درگذشت و در قبرستان معروف بقیع، كنار قبر پدر و جدش، به خاك سپده شد. دوران امامت آن حضرت هیجده سال بود.

زندگینامه امام حسین (ع)

امام حسین فرزند دومین امام علی و حضرت زهرا علیهم السلام است . آن حضرت در شهر مدینه به روز سوم شعبان (مصباح المتهجد/758) از سال سوم ( کافی 4638) یا پنجم شعبان از سال چهارم هجرت (ارشاد / 198) دیده به جهان گشود

کنیه ایشان ابوعبدالله و از جمله لقبهایشان رشید - طیب - وفی - زکی - مبارک - سبط و سید آمده است ( کشف الغمه 216/2 ) آن حضرت شش ماه و ده روز با برادر مهترش امام حسن علیه السلام فاصله سنی داشت و مراحل رشد و نمو خویش را مدت کمتر از هفت سال در مصاحبت با رسول الله صلی الله علیه و آله و سی سال در کنار امیرالمومنین و ده سال با امام حسن علیهما السلام گذراند. ( تاریخ اهل البیت /76) و به سال 49 یا 50 هجری پس از شهادت مظلومانه امام حسن علیه السلام امامت شیعیان را بر عهده گرفت .( کافی 461/1 و 462

زندگینامه امام حسن (ع)

ولادت و كودكي:

در نيمه ماه رمضان،سال سوم هجرت ،درخانه محقر و گلي حضرت امير (ع)پسري چشم به جهان گشود،كه پيامبر از طرف خداوند ،نامش را حسن گذاشت ،امام حسن،در دامن پدرش علي (ع)ومادرش فاطمه زهرا(عليها سلام)بزرگ شد و از مكتب جد و پدرش درسها آموخت.

وي در نظر رسول خدا ،بسيار ارزش داشت بطوريكه روزي رسول خدا بر منبر بود و با مردم صحبت مي كرد صداي گريه امام حسن را شنيد ،از منبر به زير آمد و رفت و او را ساكت كرد و برگشت وقتي مردم،از حضرت رسول ،علت اين كار را پرسيدند فرمود:هر وقت صداي گريه اش را مي شنوم بي تاب مي شوم.

پس از آنكه رسول خدا (ص)نمازش را با مردم مي خواند و تمام مي كرد امام حسن را بدامن خود مي نهاد و مي فرمود :هر كه مرا دوست مي دارد بايد اين فرزند را هم دوست داشته باشد. گاهي اين فرزند را بر دوش مي گرفت و مي فرمود :اميد مي رود كه خداوند ،امت را به وسيله او پاك گرداند.

و با اينكه مي فرمود:آنكه حسن و حسين را دوست بدارد مرا دوست داشته و آنكه با اين دو ،كينه ورزد و دشمني بدارد با من دشمني كرده است ،حسن و حسين دو سرور جوانان بهشتند.و باز مي فرمود :حسن و حسين دو گهواره عرش خدايند كه بهشت خداوند بخاطر آنها و به خود مي بالد و افتخار ميكند .

آگاهي و ادب :

روزي درمسجد جدش پيامبر (ص)پيرمردي وضو ميگرفت ،وضويش باطل بود امام حسن مي بايست او را متوجه اشتباهش بكند،اما چطور؟اگربه او بگويد تو اشتباه مي كني ممكن است دلش چركين شود و ناراحت گردد و نپذيرد ، با امام حسن تصميم گرفتند كه صحنه اي بوجود بياورند و پيرمرد و پيرمرد را به داوري بطلبند.

زندگینامه امام علی (ع)

علی ای همای رحمت تو چه آيتی خدا را           که به ما سوا فکندی همه سايه ی هما را    

دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بي              به علــی شناختم من به خدا قســم خدا را  

چکیده

حضرت علی(ع) فرزند ابوطالب ده سال پیش از بعثت متولد شد و پس از شش سال در اثر قحطی که در مکه اتفاق افتاد بنا به در خواست پیغمبر اکرم (ص) از خانه پدر به خانه پسر عموی خود یعنی پیامبر منتقل گردید و تحت سرپرستی و پرورش مستقیم آن حضرت درآمد

. پس از چند سال که پیغمبر اکرم (ص) به موهبت نبوت نایل شد و برای نخستین بار در (غار حرا) وحی آسمانی به وی رسید وقتی که از غار رهسپار شهر و خانه خود شد , شرح حال را فرمود ,  علی (ع) به آن حضرت ایمان آورد و باز در مجلسی که پیغمبر اکرم (ص) خویشاوندان نزدیک خود را جمع و به دین خود دعوت نموده فرمود:

((نخستین کسی که از شما دعوت مرا بپذیرد خلیفه و وصیه و وزیر من خواهد بود , تنها کسی که از جای خود بلند شد و ایمان آورد علی (ع) بود و پیغمبر اکرم (ص) ایمان او را پذیرفت و وعده های خود را درباره اش امضا نمود و از این روی علی (ع) نخستین کسی است در اسلام که ایمان آورد و نخستین کسی که هرگز غیر خدای یگانه را نپرستید.))

نام : عبدالرضا
نام خانوادگی: عزیزی
تاریخ تولد: ۱۳۴۷
محل تولد: شیروان استان خراسان شمالی
محل سکونت: شیروان -تهران
مدرک تحصیلی: دکترا
رشته تحصیلی: پزشکی
سوابق نمایندگی:
نماینده دوره نهم مردم فرهیخته شهرستان شیروان و رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی

ناظر مجلس شورای اسلامی در شورای عالی اشتغال کشور به ریاست رئیس جمهور
جانباز ۲۵ % دائم جنگ تحمیلی .
اخذ مدرک دکتری طب از دانشگاه علوم پزشکی مشهد (سال ۷۷)
اولین مدیر کل بهزیستی استان خراسان شمالی ( ۸۳ الی ۸۶)
پژوهشگر و محقق دبیر خانه مجلس ایثارگران کشور .
ارائه دهها مقاله در مورد آسیب های اجتماعی ( در سمینار ها و مطبوعات)
تألیفات : اعتیاد ، بیماری ، جرم ، نیاز ؟ ، درمان آلرژی ، علل و درمان انواع سر درد و میگرن ، پیشگیری و درمان اعتیاد کتاب برگزیده سال ۸۲ در خراسان بزرگ ) ، بهداشت صورت ، علل و درمان انواع سینوزیت .
نویسنده برتر در موضوع علوم اجتماعی در سال ۸۲ در استان خراسان بزرگ .
نویسنده و پژوهشگر آسیب های اجتماعی و کتب علوم پزشکی .
دریافت ۱ جلد کلام الله مجید از دستان مبارک مقام عظمای ولایت ( با امضای معظم له ) در سال ۸۵ به عنوان نویسنده برتر جانباز نمونه .
عضو هیات امنای هیئت محبین اهل البیت شیروان در تهران
رئیس شورایاری محله سوهانک منطقه ۱ تهران
رئیس هیئت مدیره شرکت بیمه ای جاده ابریشم ( متعلق به مؤسسه صندوق پس انداز کارکنان راه آهن )
رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل شرکت رفاه پرداز ( متعلق به مؤسسه صندوق پس انداز کارکنان راه آهن )
عضو بسیج پزشکان استان خراسان شمالی .
عضو شورای برنامه ریزی توسعه استان خراسان شمالی ( ۸۳ الی ۸۶)
عضو گروه مشاورین ایثارگر استاندار تهران .
عضو معتمدین بنیاد شهید و امور ایثارگران منطقه ۱ تهران
عضو نخبگان ایثار گر استان خراسان شمالی .
کاندیدای مستقل دوره هشتم مجلس شورای اسلامی از شهرستان شیروان و احراز مقام دوم از میان ۸ کاندیدا .
مشاور برنامه ریزی مؤسسه صندوق پس انداز کارکنان راه آهن جمهوری اسلامی ایران
مشاور عالی معاون فرهنگی و پیشگیری سازمان بهزیستی کشور .
نایب رئیس فدراسیون جهانی کشتی با چوخه
رئیس هیات پزشکی ورزشی استان خراسان شمالی 

کلمات کره ای به فارسی توی این قسمت معنی کلمات کره ای به فارسی قرارمیگیره

أنیانگ هاسه یو=سلام
یو بو سه یو =سلام .الو
أنیانگ هی کاسه یو =خداحافظ(هنگام بدرقه کردن کسی)
آنیانگ هی که سه یو =خداحافظ(هنگام ترک افراد باقی مانده )
چو شیم ها شیپشیو =مراقب باشید
کنچا نا یو=خوبی؟ یا حالت خوبه؟
اره سا=باشه
ارجی=باشه
آیگیسمیدا=باشه یا حتما
چی جا؟واقعا
میناهامنیدا=من متاسف هستم
میانه=من متاسفم
میانادا=من متاسفم
اوما=مادر